autimonde : overleven in een wereld vol chaos

Ik heb in het verleden te maken gehad met onbegrip, en ik denk dat ik er nog vaak mee te maken zal hebben. Er zijn uitspraken gemaakt die onjuist waren, dingen verteld die kwetsend waren en nog steeds pijn doen als ik er aan terug denk. Ik wil graag een paar van die woorden/zinnen citeren waardoor ik me onbegrepen heb gevoeld : - Tijdens een vakantie, was toen in het middelbaar, ben ik samen met een meisje uit mijn klas naar een taalcursus in Spanje gegaan. Ze vertelde dat ik een grote verleidster was. Hoe ze daaraan komt is mij nog altijd een groot vraagteken. Het heeft me wel gekwetst toen ik het erna via via te weten ben gekomen. Ik voelde me niet begrepen, waardoor ik me nog eenzamer voelde dan wat ik al was. - Een therapeut heeft mij ooit gezegd dat ze er begrip voor zou hebben als ik zelfmoord zou plegen, maar wel nadat ik eerst alles geprobeerd had om beter te worden. - Een psychiater heeft de spot met mij gedreven toen ik hem verteld heb van een nevenwerking van een medicatie. Diezelfde psychiater vond het niet nodig dat ik met een psycholoog sprak nadat ik weggelopen ben geweest, en zelfmoord heb willen plegen. Hij zei : “waarom zou je met een psycholoog gaan praten, je hebt mij toch.”- Een andere hulpverlener heeft mij ooit gevraagd of ik ooit aan euthanasie heb gedacht. En dit terwijl ik altijd vermeld heb dat uit het leven stappen geen optie is, omdat ik te veel van mij familie hou, en hen nooit met gevoelens van intens verdriet, gemis wil achterlaten.

Dat je mensen niet te snel moet vertrouwen, het is niet omdat ze naar je glimlachen dat ze je vriend zijn.

Het is nu bijna een maand geleden dat ik een operatie heb gehad om mijn borsten te laten verkleinen. Ik heb altijd al één borst gehad die veel groter was dan de andere. En het is al jaren dat ik hierdoor klachten heb, zoals pijnlijke schouders, nek, rug, hoofdpijn. Mijn beslissing heb ik dus ook niet zomaar en snel genomen. Al jaren denk ik eraan om mijn borsten te laten verkleinen. Mijn familie, en huisarts stonden dus ook volledig achter mijn besluit. 

Een drietal weken terug heb ik besloten om te stoppen met naar de psycholoog te gaan. Ik voelde dat het mij niet meer verder hielp. De redenen waarom ik ermee gestopt ben, doen er voor dit schrijven niet toe. Sommige van mijn naasten weten het, en dat is voor mij voldoende.

Ik ben geboren in de maand juli, en mijn sterrenbeeld is dus kreeft. Naar wat ik gelezen heb op het Internet, kloppen de karaktereigenschappen wel. Ik ben een gevoelige persoon, die heel erg zorgzaam is naar anderen toe. Ik ben vriendelijk en empathisch. Aan de andere kant kan ik overgevoelig zijn, heel onzeker.

Ik heb de indruk dat ik eeuwig aan het strijden ben. En met weinig tot bijna geen overwinningen. Elke dag opnieuw is mijn leven een gevecht. Vanaf dat ik mijn ogen opendoe tot ik mijn ogen weer sluit.

Ja, helaas wel. Vooral vroeger tijdens mijn schoolperiode, toen ik dacht vriendinnen te hebben. Ze deden alsof ze mij leuk vonden om van mijn goedheid te profiteren.

J'aimerais vous partager quelques phrases issues de livres sur l'autisme que j'ai lu. Et dans lesquelles je me reconnais. Ou simplement parce que c'est tellement bien dit, bien décrit. Je tiens à remercier ces auteurs/autrices pour ces mots qui me font du bien, qui me réconfortent et en même temps me font souffrir, qui donnent une parole à des sentiments que je n'aurais pas pu mieux décrire. Et j'espère qu'ils/elles ne m'en voudront pas de partager ces extraits avec les gens qui liront ce blog. 

Ja, heel vaak. Bijvoorbeeld voordat ik een telefoongesprek moet plegen, of voordat ik iets aan iemand wil zeggen (ik tracht om de juiste woorden te vinden, die niet kwetsen, waarbij de andere mij zal begrijpen…)

Ik heb in het verleden te maken gehad met onbegrip, en ik denk dat ik er nog vaak mee te maken zal hebben. Er zijn uitspraken gemaakt die onjuist waren, dingen verteld die kwetsend waren en nog steeds pijn doen als ik er aan terug denk. Ik wil graag een paar van die woorden/zinnen citeren waardoor ik me onbegrepen heb gevoeld : - Tijdens een vakantie, was toen in het middelbaar, ben ik samen met een meisje uit mijn klas naar een taalcursus in Spanje gegaan. Ze vertelde dat ik een grote verleidster was. Hoe ze daaraan komt is mij nog altijd een groot vraagteken. Het heeft me wel gekwetst toen ik het erna via via te weten ben gekomen. Ik voelde me niet begrepen, waardoor ik me nog eenzamer voelde dan wat ik al was. - Een therapeut heeft mij ooit gezegd dat ze er begrip voor zou hebben als ik zelfmoord zou plegen, maar wel nadat ik eerst alles geprobeerd had om beter te worden. - Een psychiater heeft de spot met mij gedreven toen ik hem verteld heb van een nevenwerking van een medicatie. Diezelfde psychiater vond het niet nodig dat ik met een psycholoog sprak nadat ik weggelopen ben geweest, en zelfmoord heb willen plegen. Hij zei : “waarom zou je met een psycholoog gaan praten, je hebt mij toch.”- Een andere hulpverlener heeft mij ooit gevraagd of ik ooit aan euthanasie heb gedacht. En dit terwijl ik altijd vermeld heb dat uit het leven stappen geen optie is, omdat ik te veel van mij familie hou, en hen nooit met gevoelens van intens verdriet, gemis wil achterlaten.

Dat je mensen niet te snel moet vertrouwen, het is niet omdat ze naar je glimlachen dat ze je vriend zijn.

Het is nu bijna een maand geleden dat ik een operatie heb gehad om mijn borsten te laten verkleinen. Ik heb altijd al één borst gehad die veel groter was dan de andere. En het is al jaren dat ik hierdoor klachten heb, zoals pijnlijke schouders, nek, rug, hoofdpijn. Mijn beslissing heb ik dus ook niet zomaar en snel genomen. Al jaren denk ik eraan om mijn borsten te laten verkleinen. Mijn familie, en huisarts stonden dus ook volledig achter mijn besluit. 

Een drietal weken terug heb ik besloten om te stoppen met naar de psycholoog te gaan. Ik voelde dat het mij niet meer verder hielp. De redenen waarom ik ermee gestopt ben, doen er voor dit schrijven niet toe. Sommige van mijn naasten weten het, en dat is voor mij voldoende.

Ik ben geboren in de maand juli, en mijn sterrenbeeld is dus kreeft. Naar wat ik gelezen heb op het Internet, kloppen de karaktereigenschappen wel. Ik ben een gevoelige persoon, die heel erg zorgzaam is naar anderen toe. Ik ben vriendelijk en empathisch. Aan de andere kant kan ik overgevoelig zijn, heel onzeker.

Ik heb de indruk dat ik eeuwig aan het strijden ben. En met weinig tot bijna geen overwinningen. Elke dag opnieuw is mijn leven een gevecht. Vanaf dat ik mijn ogen opendoe tot ik mijn ogen weer sluit.

Ja, helaas wel. Vooral vroeger tijdens mijn schoolperiode, toen ik dacht vriendinnen te hebben. Ze deden alsof ze mij leuk vonden om van mijn goedheid te profiteren.

J'aimerais vous partager quelques phrases issues de livres sur l'autisme que j'ai lu. Et dans lesquelles je me reconnais. Ou simplement parce que c'est tellement bien dit, bien décrit. Je tiens à remercier ces auteurs/autrices pour ces mots qui me font du bien, qui me réconfortent et en même temps me font souffrir, qui donnent une parole à des sentiments que je n'aurais pas pu mieux décrire. Et j'espère qu'ils/elles ne m'en voudront pas de partager ces extraits avec les gens qui liront ce blog. 

Ja, heel vaak. Bijvoorbeeld voordat ik een telefoongesprek moet plegen, of voordat ik iets aan iemand wil zeggen (ik tracht om de juiste woorden te vinden, die niet kwetsen, waarbij de andere mij zal begrijpen…)

Ik heb in het verleden te maken gehad met onbegrip, en ik denk dat ik er nog vaak mee te maken zal hebben. Er zijn uitspraken gemaakt die onjuist waren, dingen verteld die kwetsend waren en nog steeds pijn doen als ik er aan terug denk. Ik wil graag een paar van die woorden/zinnen citeren waardoor ik me onbegrepen heb gevoeld : - Tijdens een vakantie, was toen in het middelbaar, ben ik samen met een meisje uit mijn klas naar een taalcursus in Spanje gegaan. Ze vertelde dat ik een grote verleidster was. Hoe ze daaraan komt is mij nog altijd een groot vraagteken. Het heeft me wel gekwetst toen ik het erna via via te weten ben gekomen. Ik voelde me niet begrepen, waardoor ik me nog eenzamer voelde dan wat ik al was. - Een therapeut heeft mij ooit gezegd dat ze er begrip voor zou hebben als ik zelfmoord zou plegen, maar wel nadat ik eerst alles geprobeerd had om beter te worden. - Een psychiater heeft de spot met mij gedreven toen ik hem verteld heb van een nevenwerking van een medicatie. Diezelfde psychiater vond het niet nodig dat ik met een psycholoog sprak nadat ik weggelopen ben geweest, en zelfmoord heb willen plegen. Hij zei : “waarom zou je met een psycholoog gaan praten, je hebt mij toch.”- Een andere hulpverlener heeft mij ooit gevraagd of ik ooit aan euthanasie heb gedacht. En dit terwijl ik altijd vermeld heb dat uit het leven stappen geen optie is, omdat ik te veel van mij familie hou, en hen nooit met gevoelens van intens verdriet, gemis wil achterlaten.

Dat je mensen niet te snel moet vertrouwen, het is niet omdat ze naar je glimlachen dat ze je vriend zijn.

Het is nu bijna een maand geleden dat ik een operatie heb gehad om mijn borsten te laten verkleinen. Ik heb altijd al één borst gehad die veel groter was dan de andere. En het is al jaren dat ik hierdoor klachten heb, zoals pijnlijke schouders, nek, rug, hoofdpijn. Mijn beslissing heb ik dus ook niet zomaar en snel genomen. Al jaren denk ik eraan om mijn borsten te laten verkleinen. Mijn familie, en huisarts stonden dus ook volledig achter mijn besluit. 

Een drietal weken terug heb ik besloten om te stoppen met naar de psycholoog te gaan. Ik voelde dat het mij niet meer verder hielp. De redenen waarom ik ermee gestopt ben, doen er voor dit schrijven niet toe. Sommige van mijn naasten weten het, en dat is voor mij voldoende.

Ik ben geboren in de maand juli, en mijn sterrenbeeld is dus kreeft. Naar wat ik gelezen heb op het Internet, kloppen de karaktereigenschappen wel. Ik ben een gevoelige persoon, die heel erg zorgzaam is naar anderen toe. Ik ben vriendelijk en empathisch. Aan de andere kant kan ik overgevoelig zijn, heel onzeker.

Ik heb de indruk dat ik eeuwig aan het strijden ben. En met weinig tot bijna geen overwinningen. Elke dag opnieuw is mijn leven een gevecht. Vanaf dat ik mijn ogen opendoe tot ik mijn ogen weer sluit.

Ja, helaas wel. Vooral vroeger tijdens mijn schoolperiode, toen ik dacht vriendinnen te hebben. Ze deden alsof ze mij leuk vonden om van mijn goedheid te profiteren.

J'aimerais vous partager quelques phrases issues de livres sur l'autisme que j'ai lu. Et dans lesquelles je me reconnais. Ou simplement parce que c'est tellement bien dit, bien décrit. Je tiens à remercier ces auteurs/autrices pour ces mots qui me font du bien, qui me réconfortent et en même temps me font souffrir, qui donnent une parole à des sentiments que je n'aurais pas pu mieux décrire. Et j'espère qu'ils/elles ne m'en voudront pas de partager ces extraits avec les gens qui liront ce blog. 

Ja, heel vaak. Bijvoorbeeld voordat ik een telefoongesprek moet plegen, of voordat ik iets aan iemand wil zeggen (ik tracht om de juiste woorden te vinden, die niet kwetsen, waarbij de andere mij zal begrijpen…)