Opnieuw een reeks over grappige, ontroerende, herkenbare plaatjes die ik graag met jullie wil delen. Ik heb die gevonden op Instagram, en andere plaatsen op het World Wide Web.
Tja, ik voel me nu eenmaal nooit op mijn gemak. Gelukkig wel iets meer in mijn eigen stekje, maar dan nog probeer ik zoveel mogelijk om geen gebuur tegen te komen.
Mijn gevoeligheid kan soms hoog liggen. Het gebeurt dat als ik ergens binnenkom ik onmiddellijk voel welke sfeer er hangt, ik kan mij dagen bekommeren om iets wat ik op het nieuws gezien heb, ... Het put me enorm uit.
Ik hou ervan om op mijn ééntje te zijn. Terwijl het gevoel van eenzaamheid me pijn en verdriet doet, en ik weet dat het deels komt door me niet begrepen te voelen, door onwetendheid van "onzichtbare" beperking in de maatschappij, waardoor ik voortdurend maskeer om te proberen erbij te horen en niet raar over te komen. Dit zou zo niet meer mogen zijn anno 2024!
Dit doe ik elke keer weer.
Wat heb ik een hekel aan telefoneren. Soms kan het niet anders, en dan zet ik door, want wachten heeft geen zin, het moet toch gebeuren. Altijd opgelucht en vooral uitgeput als het achter de rug is. Als mijn mama belt, dan ben ik niet zo angstig.
Aangezien het altijd druk is in mijn hoofd, dat mijn gedachten dwangmatig zijn, ben ik op mijn hoede als het even stil is, want welke storm zal er nu weer op mij afkomen?
Dit is de ijsberg theorie. je ziet maar een klein deeltje (het positieve) van hoe ik mijn autisme ervaar. Niemand merkt hoeveel energie het mij vergt, hoe angstig ik ben, dat ik altijd twijfel, dat ik moeite heb om tot rust te komen,...
Reactie plaatsen
Reacties
Dankzij muziek, tv, wandelen of bepaald sociaal contact zit ik soms in mijn comfort zone. Maar misschien is dat bij jou anders.