Het is nu bijna een maand geleden dat ik een operatie heb gehad om mijn borsten te laten verkleinen. Ik heb altijd al één borst gehad die veel groter was dan de andere. En het is al jaren dat ik hierdoor klachten heb, zoals pijnlijke schouders, nek, rug, hoofdpijn. Mijn beslissing heb ik dus ook niet zomaar en snel genomen. Al jaren denk ik eraan om mijn borsten te laten verkleinen. Mijn familie, en huisarts stonden dus ook volledig achter mijn besluit.
Het heeft wel een tijdje geduurd eer ik de goedkeuring kreeg van de mutualiteit. Maar gelukkig zagen ook zij in dat ik dit niet deed uit schoonheidsoverwegingen. En dat het medisch nodig was.
Na een nachtje in het ziekenhuis, mocht ik de volgende middag naar huis.
Een week later op controle bij de plastische chirurg om de verbanden weg te nemen. Alles ziet er goed uit, was wat de arts zei.
En ik? Hoewel iedereen mij zegt dat mijn borsten er veel kleiner uitzien, dat ik nu toch minder last moet hebben van pijnen, dat ik blij en opgelucht moet zijn dat ik de operatie heb laten doen. Tja, ik, ik voel me volledig verloren. Ik zie ook wel in de spiegel het resultaat. Maar het besef komt maar niet. Ik voel ook nog niet het verschil. Komt dit doordat het zo een grote verandering is, en dat ik hier tijd voor nodig heb? Komt het omdat de borsten nog wat opgezwollen zijn, en nog niet hun natuurlijke formaat hebben? Of ben ik teleurgesteld omdat ik dacht dat ik mij beter zou voelen, dat ik blijer zou zijn? Hoewel mijn mama en ik voor de operatie hebben gezegd dat het niets zou veranderen aan mijn zijn, mijn toestand. Alleen fysiek zou ik mij beter kunnen voelen. Ik weet het écht niet, en hierdoor voel ik me beroerd, ik ben ontgoocheld in mijzelf, kwaad dat ik die opluchting niet voel, gefrustreerd omdat ik nu thuis niet zoveel kan helpen als ik wil (mag geen gewicht heffen), en ik voel me mentaal erg belabberd, onzeker,...
Ik kan alleen maar hopen dat het beter zal gaan, dat ik binnen enkele maanden blij zal zijn dat ik die borstverkleining heb laten doen, dat ik minder fysieke klachten heb. En ik weet ook dat ik geduld moet hebben, mijn rust moet nemen om te herstellen van dit alles. Niet alleen op fysiek vlak, maar vooral op mentaal vlak (want het heeft volgens mij een grotere impact gehad hierop).
Reactie plaatsen
Reacties