korte zelfgeschreven gedichtjes

Onrust in mijn hoofd,

onrust in mijn handelen,

onrust overdag,

onrust s’nachts,

onrust in mijn denken,

onrust altijd.

Zal ik ooit rust vinden?

Ik kijk,

maar zie niet wat jullie zien.

Ik luister,

maar hoor niet wat jullie horen.

Ik tast,

maar voel niet wat jullie voelen.

Ik probeer het,

maar ik begrijp jullie wereld niet.

Je wilt me iets zeggen,

maar ik snap het niet.

Je wilt iets tonen met jouw gelaatsuitdrukking,

maar ik zie het niet.

Je lacht,

maar ik begrijp niet waarom.

Je wilt me een knuffel geven,

maar ik wijs je af.

Je wilt plots naar de film gaan,

maar dit komt onverwacht.

Zal ik je ooit begrijpen,

zal jij me ooit begrijpen?

Elke dag probeer ik te overleven,

elke dag vraag ik me af hoe ik dit kan doen,

elke dag opnieuw,

elke dag, dag in, dag uit,

elke dag een nieuwe strijd.

Ik begrijp niet wat je zegt,

ik begrijp niet wat je bedoelt,

ik begrijp je nuances niet,

ik begrijp je niet.

Mijn zintuigen zijn sterk,

mijn zintuigen zijn anders dan die van jullie,

mijn zintuigen worden overbelast,

mijn zintuigen zeggen STOP!