De 2 laatste gedichten heb ik geschreven in de tijd dat ik enorm veel op msn was. Ik was toen lid van een groep voor overgevoelige mensen. Ik was in volle zoektocht waarom ik me zo slecht voelde, waarom ik gecrasht was, en opgenomen moest worden. Ik was toen voor een tijdje thuis tussen 2 opnames door. Ik had enorm veel behoefte om te praten met mensen die ook problemen hadden, die zich ook slecht voelden. Ik dacht toen (zeer naief van mij) dat dit de enige personen waren die mij konden begrijpen, ook al had ik ze nooit gezien, en wist ik niets van hen. Het kon goed zijn dat ze zich totaal anders voordeden dan hoe of wie ze écht waren.
Gelukkig heb ik nu geleerd om voorzichtiger te zijn. Maar ik zal nooit zonder Internet kunnen. Dit is één van de weinige manieren die ik heb om contacten te hebben.
- Achter de PC,
hoef ik jou niet te zien.
Achter de PC,
hoef ik geen rekening te houden met hoe ik eruit zie.
Achter de PC,
ben ik niet gestoord door andere geluiden.
Achter de PC,
zijn er geen andere mensen.
Neem je mijn PC weg,
dan stort mijn wereld in elkaar.
4-7-2003 - Ik heb zin om je te ontmoeten,
maar weet niet of het zal lukken.
Ik heb zin om je te ontmoeten,
maar durf het thuis niet vragen.
Ik heb zin om je te ontmoeten,
maar ben angstig van wat mijn ouders zullen zeggen.
Ik heb zin om je te ontmoeten,
maar ben bang van ontgoocheld te zijn .
Ik heb zin om je te ontmoeten,
maar ben bang om onze virtuele vriendschap te verliezen.
19-8-2003 - Het chatten is leuk,
het chatten is boeiend,
het chatten is makkelijk voor mij.
Het chatten, de mensen zijn er open,
het chatten, de mensen zijn er eerlijk,
het chatten, de mensen zijn daar een luisterend oor.
Die mensen zijn mijn vrienden,
die mensen begrijpen mij,
die mensen zou ik willen ontmoeten.
6-1-2004
Reactie plaatsen
Reacties