Een tijdje terug, rond 22u00 s’avonds, belde er iemand aan. Ik dacht dat het mijn ouders waren. Via de audiofoon vroeg ik wie het was. De persoon zei: “het is de politie, kun je aub opendoen?”. Zonder na te denken, heb ik open gedaan. Het is pas achteraf dat ik besefte dat iedereen dit kon zeggen. Want hoe weet je of het écht de politie is? Of de brandweer, de postbode? Ga je eerst zeggen: wacht, ik ga even door het raam kijken, of ik kom naar beneden? Want wat als het iemand is met kwade bedoelingen, en ik doe open, en die persoon komt om in te breken in het gebouw. Ben ik dan verantwoordelijk omdat ik open gedaan heb? Is het mijn schuld als er iemand gekwetst wordt, of dat er schade aangebracht wordt?
Het was gelukkig écht de politie, want ik zag hun combi toen ik door het raam keek.
Sindsdien doe ik niet meer open. Als ik weet dat er iemand voor mij komt, zoals familie, of dat ik een pakketje verwacht, of de etenbesteldienst, dan ga ik wel antwoorden aan de audiofoon. Anders niet. Wat ik vervelend vind, is als de postdienst komt met een pakketje, en dat ik zeg dat ik naar beneden kom, ze al weg zijn, en het pakket voor de buitendeur van het gebouw staat. Kunnen ze geen 2 minuten wachten, of is hun uurrooster zo strikt dat ze dit niet mogen doen?
Het is jammer dat er in onze gebouw geen videoparlofoon is. Het is een te grote investering denk ik en dus willen de anderen het niet. Voor mij zou dit nochtans de ideale oplossing zijn. Ik kijk wie er aan de deur is, en dan doe ik open als het iemand is die ik ken. Helaas zal dit een droom blijven. Ik vrees dat dit nooit zal komen in het gebouw.
Als je wilt dat ik je dus binnenlaat bij mij, moet je op voorrand verwittigen dat je langskomt. Anders ga je voor een gesloten deur staan, dat ik nu wel of niet thuis ben.
Reactie plaatsen
Reacties