social hangover

Mijn inspiratie voor dit schrijven komt na het bekijken van deze video van Neurodivergent Rebel. 

Ik denk dat de meesten wel eens te veel alcohol gedronken hebben. De volgende dag voel je je beroerd, heb je hoofdpijn, ben je misselijk, misschien wat humeurig,… Ja, je hebt te kampen met een kater.En wat doe je er dan aan? Sommigen nemen een pilletje tegen de hoofdpijn, anderen slapen hun roes uit, nog anderen hebben geen keuze en moeten gewoon aan het werk gaan. 

Als ik sociale contacten heb gehad, dan voel ik mij de volgende dag net alsof ik een hangover heb, maar zonder alcohol benut te hebben. Weinigen beseffen hoeveel sociaal zijn van mij vraagt. In mijn hoofd gaat het voortdurend van : « nee, niet heen en weer wiebelen«, « daarover is het beter dat je niet praat want het zou tot een discussie kunnen komen of onbegrip », « niet op je telefoon kijken want dan zeggen de mensen dat je asociaal bent », « ik moet de mensen de indruk geven dat ik in hun ogen kijk », « ik moet ervoor zorgen dat ik mijn aandacht verdeel tussen allen die aanwezig zijn », « als ze vragen hoe het met mij gaat, zeg dan gewoon goed want dat is een beleefdheidsvraag en ze zijn niet altijd geïnteresseerd in de antwoord die je geeft », «oh verdorie, dit zijn zoveel geluiden, kan de muziek niet uit, maar dat mag ik niet vragen want die persoon luistert graag naar muziek en het helpt hem met zijn tinitus , en ik moet mij aanpassen aan wat zij willen », « ik moet er ook voor zorgen dat ik mijn moeder help in de keuken », … Naast die enge gedachten in mijn hoofd, kamp ik ook met een boel emoties. Ik ben blij om hen te zien, maar ook bang van mogelijke opmerkingen. Ik voel soms ook de spanning en de stress van anderen. 

Ik heb dus moeite met mijn gedachten en emoties (wat ik in feite dagelijks heb). Tijdens het samenzijn met anderen komt erbij : verschillende conversaties door elkaar, sommigen die luid praten, visuele prikkels die mij irriteren, alsook auditieve (misofonie), bij het uiteten : een nieuwe plek, moeite om een keuze te maken in de menukaart, met daarbij geuren die mij soms storen. Kortom een overvloed aan prikkels die ervoor zorgen dat mijn brein en lichaam snel hun grenzen bereiken. 

Ik wil toch even verduidelijken dat ik enorm veel van mijn familie hou, en zou alles voor ze doen. Het is niet hun schuld dat ik niet fan ben van sociale onderonsjes. Een beetje kan ik verdragen, samen op vakantie gaan is te veel van het goede (al ga ik vaak toch mee omdat ik weet dat ze het fijn vinden dat ik erbij ben, en dan denk ik ook dat het andere lucht me goed zal doen), ook al is het alleen de maaltijden dat we samen zijn. Ik heb niet genoeg tijd tussendoor om te ontprikkelen en tot rust te komen. Het is ook de voortdurende stress van iets verkeerds te doen of te zeggen die mij kapot maakt, de vermoeidheid van constant op mijn hoede te zijn, niet mezelf durven/kunnen zijn, en stimmen als ik er nood aan heb. Nochtans weet ik dat ze mij aanvaarden zoals ik ben, maar het is ik die een probleem heb en mij het vreemde eendje voel. 

Om terug te keren naar de titel van deze blog. Na sociale contacten (dat dit nu een etentje met familie is, een namiddag shoppen, soms ook na een bezoek aan een arts, of gewoon als het erg druk is geweest tijdens het boodschappen doen)heb ik een hangover. Ik ben erg uitgeput, heb hevige hoofdpijn/migraine, meer spierpijnen, ben prikkelbaarder (ook al toon ik het niet), geen zin dat men tegen mij praat,… Het is dus zowel fysisch als psychisch. Gun mij dus de tijd om hiervan uit te rusten, alles op een plaatsje te kunnen zetten, mezelf wat terug te vinden. 

Heeft er iemand al gehoord van de term « social hangover »? En ervaren sommigen dit ook? Hoe gaan jullie hiermee om?