"een gat waar je hart zit", eenzaam zijn

Een aantal jaren terug heb ik het boek “Een gat waar je hart in zit” van Baukje van Kesteren gelezen. 

Baukje was een dame die pas op haar 50^ste heeft gehoord dat ze autisme heeft. Ik heb haar nooit persoonlijk ontmoet. Maar heb haar mails op een mailinglijst voor personen met autisme altijd boeiend gevonden. Ik heb enorm veel van haar geleerd. 

In dit boek vertelt ze het verhaal van eenzaamheid bij mensen met autisme. Het verhaal van lotgenoten. Eenzaamheid die veel personen met autisme kennen.

Het is niet van zich eens eenzaam voelen, maar een continu gevoel van alleen zijn, een pijnlijk gevoel van zich steeds alleen te voelen. 

Vele mensen voelen zich wel eens eenzaam. Ze voelen zich alleen als hun partner weg is, ouders kunnen zich eenzaam voelen als hun kinderen het ouderlijke huis verlaten, als hun kind voor het eerst naar school gaat. Anderen voelen zich alleen als hun vriend(in) het uitmaakt, als ze eens alleen zijn thuis, als ze voor het eerst naar de universiteit gaan. 

Baukje schrijft niet over deze eenzaamheid, maar over een eenzaamheid die er altijd is, wat je ook doet, of met wie je ook bent. 

Vele mensen begrijpen dit niet. Ze denken dat dit niet kan bestaan, dat je toch niet je hele leven een dergelijk gevoel kunt hebben.

De mensen die zo denken hebben het mis. Ik zou ze sterk aanraden om dit boek te lezen, zodat ze het weten dat een gevoel van constante eenzaamheid bestaat. Ik vraag ze niet om het te begrijpen, want dit is misschien niet mogelijk. Ik wil die mensen uit hun onwetendheid halen.

Baukje schrijft eerst over haar eigen ervaring, en laat dan lotgenoten aan het woord. 

Ik heb veel herkend in dit bijzondere boek.

Ik heb een leeg gevoel van binnen, een leegte die niet opgevuld geraakt.  Als ik nu omringd ben door mensen, als ik op een etentje ben, of als ik nu alleen op mijn kamer ben, er is geen enkel verschil. Ik voel me altijd eenzaam. Eenzaam omdat ik anders ben, omdat ik de gesprekken niet kan volgen, dat ik een andere taal spreek. Het is pijnlijk. Toch ben ik liever alleen, zelfs al voel ik me dan ook meestal eenzaam.  

Ditzelfde soort gevoelens komt ter sprake in het boek “Een gat waar je hart zit”.

Sterke aanrader voor iedereen die autisme al kent, maar ook voor de mensen die gewoon nieuwsgierig zijn, of voor de gepassioneerde lezers.