Sinds een tweetal weken, ben ik 40 jaar oud. Het probleem is dat ik ze niet doe. Ik lijk niet op een persoon van die leeftijd. Bijna iedereen zegt tegen mij: “oh, ben jij 40 jaar oud. Ik dacht dat je maar 25 jaar oud bent.” Laatst zei een nicht nog tegen mij: “je bent altijd gekleed in jeans met een t-shirt, met een kort kapsel. Je lijkt dus jong.”
Ik besef dat ik mij hier niet druk om moet maken. Toch vind ik het niet leuk om dit te horen. Ik voel me zo al minderwaardig, vaak een nietsnut. Als ik dit hoor, voel ik me diep gekwetst. Net alsof ik niet serieus genomen word. Ik weet dat mensen het niet met opzet doen, dat zij alleen maar schatten op wat ze zien.
Ik heb er al vaak aan gedacht om mij anders te kleden. Maar welke kleren dragen? Met wat lijk ik ietsje volwassener? Ik zou dan ook make-up moeten aandoen, maar verdraag dit niet (het jeukt en brand op mijn gezicht).
Zijn er nog mensen met autisme die jonger lijken dan hun échte leeftijd? Is dit een typische kenmerk voor autisme?
Reactie plaatsen
Reacties
Ik denk dat ik er heel lang jonger heb uitgezien dan ik was. Maar dat is veranderd sinds ik helemaal grijs en gerimpeld ben.
Ik draag ook altijd dezelfde kleren hoor Pascale: een broek en een T-shirt. En make up verdraag ik ook niet.
Wat ik me vooral afvraag is waarom mensen zich met zo iets bezig houden. Hebben die echt niks anders te doen dan mensen op hun uiterlijk te beoordelen?
Of misschien is dit voor de meeste mensen een compliment?
Mijn vader en ik worden ook altijd ong. 10 jaar jonger geschat. Irritant, inderdaad.
Ik vraag me af of het te maken heeft met “MAS1P”, dus dat je op sommige gebieden ‘jonger’ bent in je ontwikkeling dan op andere.
Tegen mij zeggen ze dat ook altijd dat ik er jonger uitzie dan mijn leeftijd. Ik heb me ook altijd jonger gevoeld.
Draag gewoon waar jij je goed in voelt en jezelf in kan zijn. Anders past het plaatje niet…
Fijn weekend!
Ik ken het probleem helaas maar al te goed. Al vele jaren krijg ik te horen dat ik jonger lijk dan ik werkelijk ben. Wanneer mijn leeftijd (nu 29) ter sprake komt, krijg ik steevast de reactie: ‘Goh, dat zou je niet zeggen. Je lijkt veel jonger.’
Het is altijd lastig geweest in hoeverre ik hier iets mee moet doen. Ik heb geprobeerd mij modieuzer/ hipper te kleden, maar daar voelde ik mij niet prettig bij en het had ook weinig effect. Al vaak heb ik mij voorgenomen mij niets meer aan te trekken van mijn jeugdige imago, maar daar kom ik nu toch weer op terug. Het kan namelijk tegen mij werken in meer zakelijke situaties (onderschatting en daardoor minder kans op een carrière) Ik heb daarom toch besloten mij iets volwassener te gaan kleden. Niet voor goedkeuring, maar voor mijn eigen kansen.
De volgende punten ga ik zelf uitproberen. Misschien heb jij er ook iets aan?
* Make-up: nee, dat past gewoon echt niet bij mij. Het geeft eerder last (overgevoeligheid, niet mooi vinden) dan vreugde, dus dat laat ik achterwege (grens bewaken)
* Op Internet zoeken naar volwassen kledingstijl en verschillende outfits bekijken
* Goed uitzoeken wat je precies verwacht en wat je doelen zijn met het anders kleden. Aan de hand daarvan kun je ook grenzen stellen (volgende punt)
* Vaststellen wat je absoluut niet wilt qua uiterlijk (eigen grens bewaken, heel belangrijk)
* Meer klassieke/ zakelijke kleding geeft vaak een volwassener uitstraling (maar alleen als je het mooi vindt/ het bij je past -> grens bewaken)
* Qua kosten: in Nederland heb je een aantal tweedehandswinkels die de wat duurdere damesmode verkopen (tweedehands) Misschien heb je zoiets in België ook?
* Bij het aanschaffen van kleding de drukte vermijden of eventueel online bestellen
Ik hoop dat je iets vindt dat bij je past!
Vervelend, morele druk ervaart, andere vinden z’n grote impact heeft bij jou. Niks is je vreemd en klinkt bekend. Bij mij spelen 2 zaken mee. Ik ben van javaanse afkomst en heb deels dezelde diagnose als jij zoals je weet van Arcus kogamiyata. Ik wordt altijd te jong geschat. Je kunt er invloed op hebben maar goed doen ook lastig. Nu vinden ze mij te formeel gekleed, belangrijke gelegenheden in een pak te komen. Is het wat informeler pantalon en overhemd. Je wordt voor meer aangezien, maar veel vinden je dan weer overdressed met de status die je werkelijk hebt in de maatschappij. Goed doe je het nooit, belangrijkste is wat jij het zefs het prettigste comfortabelste vind.
Ik ken dit ook maar al te goed. Word ook altijd jonger geschat en mensen begrijpen niet dat je dat niet leuk vind. Ik denk ook dat veel mensen met autisme dit herhaaldelijk meemaken en inderdaad je krijgt het gevoel niet voor vol aangezien te worden. Krijg ook vaak te horen dat ik het zelf veroorzaak. Klassieke kleding past niet bij mij.
Dat heb ik dus ook, al jaren. Het verergert nog. Ben nu 44 jaar, als ik zeg ik heb een dochter van 16 jaar, staan ze daar met verbaasde ogen. Ik zie ze zo tellen….. zeg ik mijn leeftijd dan voel ik de ogen over mijn gezicht glijden. Kijken of ik iets gedaan heb met mijn gezicht (botox, plastische chirurgie…), en vooral dat stoor ik me aan. Ik doe nx met mijn gezicht, juist een crèmeke. That’s it.