iedereen willen helpen

Van zodra ik iemand in nood weet, wil ik alles doen om die persoon te helpen. Van zodra ik weet dat ik iemand plezier kan doen, dan ga ik ervoor.

Het is al jaren zo dat ik graag andere mensen help.

Ik herinner mij nog dat tijdens één van mijn vele opnames mij gezegd werd dat ik moest stoppen mij te bemoeien met andere patiënten, en dat ik meer aan mezelf moest denken. Ik mocht anderen niet meer helpen. Hoe kon ik dit doen? Wat is dit aan jezelf denken? Ze vroegen mij iets dat tegen mijn natuur indruist.

Het is zo dat ik mij meer dan ten volle 100% inzet voor die familielid, die vriend, die online contactpersoon. Ik ben dan continu een oplossing te proberen aan het zoeken voor het probleem dat deze persoon heeft. Zelfs al weet ik dat onmogelijik is, dat ik dit probleem niet kan oplossen. Het lukt mij niet om het uit mijn hoofd te zetten. Ik vind geen rust zolang ik weet dat deze persoon pijn heeft, angstig is, in de problemen zit. 

Het is dus niet te verwonderen dat ik zo moe ben, zoveel pijn heb. Ik heb het gevoel van al het leed van de wereld op mijn schouders te moeten dragen.

Ik ben aan het leren dat er zaken zijn waar ik niets aan kan doen (zoals oorlogen, het lijden in de derde wereld,…). Maar voor mensen die me nauw aan het hart liggen is dit moeilijker. Daarom dat ik geen neen kan zeggen als mijn zus vraagt of ik op haar kinderen kan letten. Ik luister altijd naar mijn familie als ze eens hun hart willen luchten, zonder hen te oordelen, zonder iets te zeggen dat hen zou kunnen kwetsen (ook al ben ik soms niet altijd akkoord met wat ze zeggen). Ik zal niet weigeren als mijn broer mij om een gunst vraagt. 

Ik sta ook altijd klaar om een bemoedigend woord te schrijven aan mijn vele online contacten (vrienden). Hen gewoon zeggen dat ik het begrijp, dat ik er voor hen ben. 

Het is wel zo dat ik dan erna pas voel hoe erg ik weer boven mijn eigen grenzen gegaan ben. Hoeveel energie het mij wel niet gekost heeft. Op het moment zelf voel ik het niet, omdat ik continu bezig ben, dat ik geen tijd heb om eens uit te rusten. Maar als ik erna terug thuis ben, en mij in de zetel leg, dan voel ik pas hoe uitgeteld ik ben. De dagen erna is slapen bijna het enige dat ik kan doen. En dit vind ik niet fijn. Want ik wil gewoon genoeg energie hebben voor iedereen. Om iedereen te kunnen helpen! Want ik heb de indruk dat dit mijn doel is in mijn leven: zoveel mogelijk anderen helpen waar ik kan, zelfs al is het ten nadele van mijn eigen welzijn.