zintuiglijke overprikkeling

Ik word overspoeld door allerlei indrukken. Alles doet pijn, ik wil het uitroepen, ik heb een gevoel van verstikking.

Bij mij komt alles op hetzelfde niveau ongefilterd binnen. Een volwassen man met autisme vergelijkt dit met een mailbox waarin zowel de gewone mails als de spams op hetzelfde niveau binnen komen. U moet dan handmatig alles gaan filteren, alles wat belangrijk is en wat niet. Ik zie, hoor, voel, ruik alles op hetzelfde moment. Dit is heel vermoeiend. Ik heb mijn volledige concentratie nodig om al die stimuli te verwerken. Zolang ik dit niet alles een plaats kan geven, word ik niet rustig.

A. Ik ben overgevoelig voor geluiden.

Geluiden komen dikwijls onverwacht.

Gedempte geluiden of achtergrond geluiden komen op hetzelfde niveau van decibels als geluiden naast mij binnen.

Geluiden zijn pijnlijk, het is alsof er 1000 naalden in mijn oren prikken.

** Een vliegtuig in de verte, het geluid van de wind, de vogels s’ochtends, de stofzuiger.

** Als ik een vliegtuig hoor, dan zal ik mijn handen op mijn oren plaatsen, om zo het geluid wat proberen te dempen. Zelfs al is het geluid ver, het is oorverdovend

** Ik heb een hekel aan achtergrondmuziek.

** Om lawaai van buiten minder te horen, zal ik mijn MP3 speler opzetten, of thuis zal ik muziek beluisteren met koptelefoon. De mensen begrijpen het soms niet. Zelfs al ben ik super gevoelig voor geluiden, toch zal ik muziek heel luid opzetten. Het is dan mijn keuze. Op dat moment kan ik het wel verdragen want het is iets dat ik gepland heb.

** Ik kan er ook niet tegen als mensen door elkaar praten. Het is één van de redenen dat ik sociale activiteiten vermijd.

** Ik hou niet van de geluiden in de wachtkamer van een dokter. Ik probeer dan een boek, of een tijdschrift, te lezen. Het wachten kan lang duren, het is moeilijk: sommigen praten onder elkaar, de radio staat aan, sommigen lezen een boek of een krant, anderen schrijven in hun agenda, nog anderen versturen een sms,… Al die kleine geluiden irriteren mij. Naast al die geluiden, moet ik ook nog omgaan met de mogelijke vertraging in afspraken. Maar dat is een ander probleem dat ook irriterend is. Ik ben altijd op tijd.

B. Het zien is een zintuig dat zeer actief is. U moet alles zien.

Maar voor mij is alles gefragmenteerd. Ik heb dus moeite om een overzicht te hebben.

Vaak vraagt men mij hoe een persoon, een huis, een winkel eruitziet, of waar het zich bevindt. Voor mij zijn er te veel zaken samen waarop u moet letten, te veel te ontdekken, te veel ineens, te intens, zeer vermoeiend.

** Tijdens de feesten, zoals met Kerstmis: er zijn veel kleine lichtjes, soms in verschillende kleuren, en al die lichtjes blinken fel. Het is te intens. Het is oogverblindend en pijnlijk.

** Ik stap altijd met mijn gezicht naar beneden, ik kijk naar mijn voeten. Omdat er in de straat te veel te zien is. Naast de geluiden, lichten, winkels, mensen die bewegen, auto’s die voorbijrijden, het doet mijn hoofd draaien.

** Soms herken ik mensen niet die ik al gezien heb, zelfs vrienden. Een dag had ik een afspraak met een vriend. Ik keek overal, maar zag hem niet. Mijn broer, die er toevallig was, herkende de persoon die ik moest ontmoeten omdat hij aanhoudend naar mij keek. Ik had niks opgemerkt. Ik herkende die vriend niet, misschien droeg hij andere kleren?

** Als ik ergens binnenkom, dan zie ik niet onmiddellijk de functie van die plaats. Het duurt een tijdje eer ik weet welke plaats het is. Ik zie een detail. Dan merk ik een ander detail, enzovoort. Na alle details opgesomd te hebben, weet ik waarvoor die plaats dient. Bijvoorbeeld: ik kom ergens binnen, ik zie een lamp, dan een stoel, een radio, een bureautafel, een kast, een tafeltje, en dan een bed. Als ik de som gemaakt heb van alle elementen, weet ik dat ik mij in een slaapkamer bevind.

** In mijn wagen heb ik steeds een zonnebril, want zonlicht doet me ook fel pijn. Het bezorgt me daarbij nog hoofdpijn. Als ik met de wagen rij in het donker, heb ik last van de lichten van andere auto’s. Vooral als die te dicht achter mij rijden.

C. Ik heb een groot probleem met het aanraken.

Sommige stoffen, de etiketten in de kledij, irriteren mij erg. Het is als een soort eczema.

Een lichte aanraking, mensen die te dicht komen, een kus krijgen of geven, dit stoort mij!

Het zijn contacten die ik moeilijk kan verdragen. Voor mij is het een beetje als een elektrische schok ontvangen. En als het onverwacht komt, dan is het nog erger.

** Als ik een wollen trui aandoe, zal ik eronder altijd een T-shirt met lange mouwen dragen. Zelfs dan kan het me nog ergeren, zelfs tot jeuken toe.

** Als een persoon mij knuffelt, zelfs lichtjes, krijg ik kippenvel. Ik hou er niet van om een kus op de wang te geven. Ik zeg liever hallo. Ik hou niet van dat contact. Als een familielid thuis komt, geven we een kus om goedendag te zeggen. Ik vind dit onaangenaam. Er zijn heel wat onverwachte zaken: hoe lang zal het duren, wat zal de persoon zeggen, in welke gemoedstoestand bevind zich de persoon? Misschien is er parfum, een baard dat prikt, make up,…

In sommige omstandigheden, heb ik geen enkel probleem met fysisch contact:

** Een consultatie bij de dokter: hij mag mij aanraken, mij onderzoeken met zijn stethoscoop. Het is gepland… Het is noodzakelijk om een diagnose te stellen.

** Een prikje voor bloed te nemen, of bij de tandarts: geen probleem

** Soms heb ik een knuffel nodig. Ik vraag mijn moeder om mij eens hard vast te pakken. Ik bedoel bijna tot het gevoel van verstikking. Het doet me geen pijn, het ontspant mij en maakt me kalm. Dit is wat Temple Grandin vond in haar « squeeze machine ». Een harde druk, die niet irriteert, integendeel, die een goed gevoel geeft.

** Sinds ik klein ben, heb ik heel wat sessies gehad bij verschillende kinesitherapeuten : het was altijd moeilijk om mij te laten aanraken en ik kon niet ontspannen. Maar vandaag heb ik een kinesitherapeut die ik stilletjes aan heb leren vertrouwen. Het is een persoon die autisme kent, en hij geeft me een wetenschappelijke uitleg over de functie van specifieke spieren en over het nut van zijn behandeling. Nu ga ik bij hem zonder te veel angsten.

D. Sommige geuren zijn te sterk voor mij. Ik kan er hoofdpijn van krijgen, of er zelfs misselijk van worden.

** Zoals parfum. Als ik aan tafel een parfum ruik, dan heb ik geen honger meer. De geur van  parfum is veel sterker dan die van het eten. Ik kan die verschillende geuren niet afzonderen. Ik heb dan het gevoel van parfum te eten.

** Als er juist gepoetst werd, en dat het etenstijd is, dan is mijn etenslust er ook niet. Heb dan ook het gevoel om het poetsproduct te proeven in mijn eten.

** Ik kan niet tegen sigarettengeur.

** Ik verdraag moeilijk de geur van gesmolten kaas, van kool, van alcohol.

E. Ik heb het ook moeilijk met de smaakzin.

Maar ik onderscheid hierin 2 aspecten: de echte smaak, en de structuur.

Sommige voedingswaren storen mij omwille van hun structuur, naast de geur die te sterk is. Als het raar aanvoelt in mijn mond, dan hou ik er niet van. Ik word er misselijk van.

** ik kan geen aardappelen eten. Bij elke hap, krijg ik een walging. En het is nog erger als de aardappelen koud zijn

** te rijp fruit, zoals bananen : het heeft dan een alcoholsmaak waar ik een hekel aan heb

** Ik heb moeite om iets nieuws te proeven, iets dat ik niet ken. Het is onverwacht, onzeker. Ik weet niet hoe het zal smaken, hoe ik het zal aanvoelen in mijn mond,

** Als ik op restaurant ga, kies ik bijna altijd hetzelfde. Al mijn andere zintuigen zijn al zo in alertheid, als ik daarbovenop nog iets nieuws bestel, dan gaat het niet meer, het is te veel.