Vandaag, 22 maart 2017, staan we stil op de gruwelijkheden die België exact één jaar geleden getroffen hebben.
Ik wil 22 maart graag uitroepen tot internationale dag van stilstaan voor alle slachtoffers van geweld, terreur, oorlogen!
Want wat er gebeurd is in België, gebeurt helaas overal ter wereld. Geen enkele land, geen enkele burger is veilig. Het kan ons allemaal overkomen.
De enige vraag die, denk ik iedereen heeft, is : waarom? Waarom overal zoveel geweld?
Helaas kan ik hier geen antwoord op geven, en volgens mij kan niemand dit.
Is het de schuld van de maatschappij die zo veeleisend is, die de druk oplegt, die zo snel gaat? De schuld van de opvoeding van de ouders? De schuld van de jongere die niet sterk genoeg is en zich laat inpraten door “mooie” woorden? De schuld van de religie? Van de beïnvloeidng door anderen? De schuld van de geestestoestand van degene die zoiets doet? Niemand kan het zeggen, en ik wil zeker geen enkele als “schuldige” aanwijzen.
Ik droom van een wereld waar mensen toleranter zijn tegenover elkaar, waar mensen niet zo voor het minste jaloers zijn, waar mensen elkaar respecteren in hun verschillen en gelijkenissen. Een wereld waar de wapens zwijgen, waar er geen wapens meer zijn. Een wereld waar de liefde het overwint van haat. Is dit te veel gevraagd?
Ik vind dat iedereen het recht heeft om te zijn wie hij/zij is, zoland hij/zij de andere geen kwaad aandoet. Een turk, marokaan, een zwarte, een blanke, een moslim, jood, katholiek zouden toch samen moeten kunnen leven? Het is niet omdat je een verschillende afkomst hebt, een andere religie hebt, dat je geen respect kunt hebben voor je medemens. Keur aub de andere niet af, heb niet te snel je oordeel klaar, zolang de andere persoon niets verkeerd doet. Rotte appels zitten er overal, in elk religie, in elke afkomst, in elke sociale status. En die rotte appels moeten bestraft worden. Wat ze doen, daar kan ik geen begrip voor hebben, dat kan ik niet respecteren, dat zal ik nooit kunnen vergeten noch vergeven. (misschien vinden sommigen nu dat ik ook te snel oordeel, dat ik cru ben, maar een medemens doden omdat bv je religie het je zegt, daar kan ik écht niet inkomen!)
Tot slot, wil ik graag iedere mens een hart onder de riem steken. Alle slachtoffers van geweld, hun familie en vrienden, wil ik graag zeggen : “Het spijt me zeer erg wat jullie overkomen is! Ik weet dat jullie het moeilijk zullen blijven hebben, en een herdenking brengt jullie geliefde niet terug. De personen die de aanslag overleefd hebben, ik kan erin komen dat het moeilijk blijft, mensen zeggen jullie dat jullie geluk hebben om het overleefd te hebben, maar weten niet wat er in jullie hoofd omgaat, weten niet welk gevecht jullie dagelijks moeten doorstaan. Ik wens jullie allen veel sterkte toe!”
Laten we proberen met zijn allen nooit de slachtoffers van elke oorlog, geweld, terreuraanslag te vergeten. Denk niet alleen aan Londen vandaag, maar aan alle landen waar oorlog er terreur woedt.
Please make love, not war!!!!
Reactie plaatsen
Reacties