stimming

stimming, wat is dit voor mij? Ik maak graag eenzelfde repetitieve beweging, maar doe het niet altijd. Ik heb geleerd dat het niet altijd gepast is, omdat mensen je dan als “raar” aanzien. Ik snap het nochtans niet, want volgens mij stimt iedereen. Ok, het is niet altijd duidelijk te zien, en de meesten doen het misschien alleen in periodes van stress. 

Ik heb graag iets in mijn handen waarmee ik kan friemelen, dat dit nu een tangle is, een balletje, een pen (zonder het klikken want dat vind ik uitermate irritant),.. Ik wiebel graag van voren naar achteren, ik beweeg mijn voet (nu ook, want het helpt mij te focussen), ik fladder met plezier. Helaas zijn er hier veel bewegingen bij die ik in het openbaar niet mag doen, want dan zouden mensen kunnen denken dat ik “gehandicapt” ben. Laat mij iets zeggen, ik heb eenmaal een beperking, weliswaar niet zichtbaar juist omdat ik zoveel moeite doe om zo “normaal” mogelijk over te komen. Het wiebelen is nochtans een beweging die mij erg helpt in periodes van overprikkeling en stress. Dit niet mogen doen is lastig, en het helpt niet om minder stress te hebben of de vele prikkels minder te voelen. En als ik het dan toch durf te doen, dan wordt er mij gevraagd ermee te stoppen. 

Wat is het verschil tussen mijn stimming en die van mensen zonder autisme? Nt’ers maken ook bewegingen, zoals nagelbijten, in hun haren wroeten, in hun neus peuteren, aan hun gezicht voelen, velletjes van hun vingers aftrekken, klikken met een pen,… 

Waarom worden die bewegingen wel getolereerd en die van mij niet? Wat is het verschil tussen met een pen klikken en van voren naar achteren wiebelen? Waarin stoor ik meer dan hen? 

Ik kan maar niet begrijpen dat de maatschappij zo intolerant is. Met een beetje meer begrip en acceptatie, zouden mensen met een duidelijke stim zich misschien beter voelen, en zich niet schamen als ze het doen omdat het voor hen en mij dan noodzakelijk is om zich beter te voelen en de overprikkeling aan te kunnen. 

Ik snap het niet. Wie van jullie wel?