Gisteren ben ik voor het eerst bij een nieuwe fysiotherapeut gegaan. Ik heb momenteel een serieuze ontsteking aan mijn nek. Mijn huisarts (degene waar mijn ouders wonen) zei dat het niet vanzelf over zou gaan, en dat ik tegen die maandag (het was toen donderdag avond) absoluut een afspraak moest hebben bij een kinesist.
Hoe zoek je zo snel iemand? Zal ik überhaupt iemand vinden? Internet is dan de oplossing, en vooral de website doctor anytime. Ik heb de zoekterm “kinesist” ingetypt en de stad waar ik woon. Dan zie je de hulpverleners bij wie je het snelst een afspraak kunt hebben. Ok, er zijn een tiental fysiotherapeuten bij wie ik die dag een afspraak kan maken. Maar wat nu? Welke kies ik uit? Gelukkig staat er bij de meesten een foto van hun gezicht, en een korte CV van hen. Dit helpt mij helaas niet veel. Want ik kan zo niet weten of die bepaalde kine vriendelijk zal zijn, mij zal begrijpen. En ik kan niets lezen op een gezicht. Mijn moeder gevraagd wat zij ervan denkt. Samen hebben we dan iemand gekozen. Een dame, niet te jong. Natuurlijk heb ik de uren ervoor in paniek gezeten. Hoe zal het verlopen? Welke vragen zal ze stellen? Zal ze mijn problematiek begrijpen?
De afspraak zelf is redelijk goed verlopen. Ik heb niet te lang moeten wachten. Ze heeft mij eerst vragen gesteld, om een dossier te kunnen opstellen. De reden van mijn bezoek, wat medische achtergrond, en dan andere vragen : wel werk ik doe, welke sporten ik beoefen, of ik verenigingen bezoek overdag, en wat mijn hobby’s zijn? Toen de sessie afgelopen was, heeft ze mij gevraagd hoe ik me voelde, of het deugd heeft gedaan, of er plekken waren waar ze pijn heeft gedaan?
Terug in mijn stekje, was ik gebroken. Ik voelde me zo nutteloos, het gevoel dat mijn leven zo saai is, dat ik een nietsnut ben, een mislukkeling. En dit kwam door de vragen die ze mij gesteld heeft. Ik doe bijna niets overdag. Ik ga niet naar verenigingen omdat ik te veel angsten heb. Ik wandel en fiets wat op de hometrainer omdat ik niets meer kan doen omwille van de pijnen. Hobby’s heb ik niet. Ik heb tegen de fysio gezegd dat ik lees en schrijf. En de vragen achterna heb ik beantwoord met ja, het heeft deugd gedaan. Ik wist niet wat anders te antwoorden. Omdat ik niet weet hoe ik me voel, ik kan mijn pijnen geen cijfer geven, ik vind het erg moeilijk om te beschrijven wat er fysisch in mij omgaat.
Gisteren na die afspraak, en nog deze ochtend heb ik me dus continu erg down gevoeld, het gevoel van een mislukkeling te zijn. Er zijn sommige vragen die je mij beter niet stelt. Omdat ik mij erdoor erg slecht door zal voelen. Ik verwijt de kinesist niets. Ze doet alleen haar werk.
Na een telefoongesprek met mijn moeder voel ik me beter. Ze zei me dat het normaal is dat ik me zo voel, dat het elke keer zo is als ik iemand ontmoet die ik nog niet ken, en die mij niet kent. Dat ik het haar de volgende keer moet uitleggen. Maar of ik de moed zal hebben om dit te doen betwijfel ik. Ik zal hiervoor veel te angstig zijn.
Ik zou ook nog een huisarts moeten vinden waar ik nu woon. Want ik kan niet 100 km rijden voor een consultatie bij mijn bekende huisarts als ik iets heb.
Veranderingen zijn zo moeilijk. Iemand nieuw vinden die je begrijpt, en die je moet kunnen vertrouwen.
Hebben jullie ook al zulke ervaringen gehad? Wat doen jullie eraan?
Reactie plaatsen
Reacties