slaap problemen

Als baby, peuter en kind tot ongeveer mijn 13 jaar, heb ik nooit slaapproblemen ondervonden. Ik viel makkelijk in slaap en kon 12 uur aan één stuk doorslapen. Mijn zus herinnert zich dat ik zonder tegen pruttelen naar boven ging als mijn ouders zeiden dat het slaaptijd was, zelfs al was het midden in een film. Ik respecteerde de opgelegde regels.

In de middelbare school, zat toen op internaat, begon ik problemen te krijgen met mijn slaap. Moeite om in slaap te vallen, waarschijnlijk (on)bewust door de stress, een andere omgeving. Een nacht was ik ervan overtuigd dat God mij riep, want ik hoorde Hem mijn naam fluisteren. Gelukkig was dit niet het geval, het was gewoon een ander meisje van mijn klas die mij pestte. Lange tijd erna, en zelfs soms nog vandaag, ben ik ongerust als ik s’nachts een licht zie, iets hoor, en ik denk dat Jezus mij tot orde roept. Ik doe dan het licht aan om mij gerust te stellen dat er niets aan de hand is.

Sindsdien zijn de problemen met het slapen alleen erger geworden. En nog groter geworden sinds de vele opnames in psychiatrie. De medicatie hiep mij niet. Ik kon s’ nachts de slaap niet vatten, maar viel overdag soms in slaap (waartegen ik vocht omdat ik wist dat het niet goed was omdat ik dan s’nachts niet kon slapen, en ook omdat ik de therapieën moest volgen).

Hoe verloopt een slaap nacht bij mij vandaag?
Het duurt uren eer ik de slaap kan vatten. Juiste houding gevonden waarbij ik niet te veel pijn heb (ik lijd aan fybromyalgie), maar dan is mijn haar in de weg (prikkel waar ik niet tegen kan), en dan komt er een vlaag van paniek over mij, dan moet ik plassen, is er een vervelend geluid,..
Als ik eindelijk in slaap val, word ik een uur, of anderhalf uur later kletsnat van het zweet wakken, door een nachtmerrie (ik loop marathons in mijn slaap, want moet altijd van iets wegvluchten). Dan sta ik op, verander ik van pyjama, ga naar het toilet, en probeer terug in slaap te vallen. Tot ik anderhalf uur later weer wakker word badend in het zweet. En zo gaat het de hele nacht door. Ik verander op zijn minst 3 keer van pyjama per nacht. En dit is op een, normale dag/nacht, dus waarop er geen sociale activiteiten zijn geweest, waar ik niet overprikkeld ben geweest. Ik zou zo graag eens één nacht willen doorslapen zonder wakker te worden, en met aangename dromen. 

Ik heb al heel wat middelen geprobeerd om mijn slaap te bevorderen:
– medicatie: waarop ik niet of te hevig reageer
– Middelen op basis van planten: ook weinig effect
– rustgevende muziek zonder tekst beluisteren : ik zie dan beelden van de film, of het doet me denken aan iets waardoor ik begin te piekeren
– Meditatie: geen effect
– stripverhaal lezen voor het slapen
– Geen schermen meer 1 uur voor het slapen
– Lichte stretch oefeningen
– Schaapjes tellen / verzwaard deken

En dit heb ik niet één nacht of twee uitgetest. Maar meerdere weken. 

Het enige wat mij iets tot rust brengt als ik erg angstig word, is een spelletje spelen op mijn telefoon, en dan lukt het soms om in slaap te vallen. In ieder geval ben ik wat rustiger.

Ik slaap dus vaak overdag even tussendoor, anders hou ik het niet vol. Ik slaap dus in de ogen van anderen misschien (te)veel, maar de kwaliteit van mijn rust is belabberd. Het is geen kwestie van slechte wil, of dat ik geen inspanningen doe, het is pure noodzaak. Daarom dat ik niet kan gaan werken, ten eerste omwille van mijn pijnen, maar ook omdat ik nooit weet hoe ik mij die dag zal voelen. Hoe graag ik ook actief wil deelnemen aan de maatschappij, het is onmogelijk.
Ik wil niet dat iemand mij hiervoor verwijt, of zegt “het is onmogelijk dat je uitgeput bent, want je doet niets.”
Ik leen met plezier eens mijn hoofd en lichaam aan die persoon zodat hij/zij kan ervaren hoe het voor mij is.

Zijn er nog mensen met slaap moeilijkheden? Hoe gaan jullie ermee om? Wat zijn jullie tips?