pesten en de gevolgen ervan

Vandaag op twitter verscheen er een bericht van een jongen die zelfmoord gepleegd heeft, omdat hij zo gepest werd. Ik wil eerst graag mijn medeleven uitten naar zijn ouders, familie, en vrienden. Het is een zware drama. Ik denk dat je als ouder dit nooit te boven kunt komen. Eindeloze vragen die zonder antwoord blijven…
Ik vraag mij toch af waarom jongeren, kinderen dit doen? Welk plezier hebben ze hierin? Ik weet dat velen meedoen met de bende, uit schrik zelf uitgestoten te worden. Maar dit is toch geen excuus. Jongeren doen ook mee omdat ze aanvaard willen worden door de stoere gasten. Doe niet mee met de groep! Kom op voor de gepeste, praat erover met een vertrouwenspersoon, met een volwassene. Laat dit niet gebeuren!! 

Gedurende mijn schooljaren ben ik zelf ook slachtoffer geweest van pesterijen. We spreken Frans thuis. In de kleuterklas en de lagere school werd ik dus “bekeken” omdat ik thuis Frans sprak.
Maar de echte pesterijen zijn gekomen toen ik naar de middelbare school ging. De eerste 4 jaren was ik er op Internaat. Ik werd uitgelachen omdat ik niet goed was in sport. De lessen gymnastiek en sport waren een echte marteling. Ik kon geen koprol maken, durfde niet over de bok te springen. Bij het kiezen van ploegen voor volleybal, basketbal,… werd ik steeds als laatste gekozen.
Ik durfde ook nooit vragen te stellen aan de leraars uit angst nog meer gepest te worden. Ik herinner mij dat de leraar aardrijkskunde mij gevraagd had in welk werelddeel zich een land bevond. Ik had een verkeerd antwoord gegeven, en iedereen (inclusief de leraar) hebben mij uitgelachen.
Een ander voorval die mij bijgebleven is, en die ik niet uit mijn geheugen kan wissen is het volgende: tijdens een les wiskunde, snoof de jongen naast mij kleine flesjes parfum. Toen de leraar hem vroeg waarom hij dit deed, zei hij: “het is omdat de adem van Pascale zo stinkt.” Wat was ik toen gekwetst. Het lijkt onschuldig, maar het heeft mij erg pijn gedaan.
Ik weet ook nog dat ik op een nacht ervan overtuigd was dat God mij riep (ik zat op een katholieke school). Ik hoorde mijn naam fluisteren. Ik ben nog steeds bang als ik s’nachts een “vreemd” licht zie, iets hoor. Ik moet dan mijn licht aandoen om mijzelf ervan te overtuigen dat het niets is. 

Toen ik van school veranderde, ging ik naar een meisjesschool. Ik dacht dat ik daar aanvaard zou worden, maar niets was minder waar. In die periode heb ik me ook lid gemaakt van een activiteitengroep. Daar werd ik ook gepest. Ik weet nog dat toen er fuiven waren, en dat ik in een gesprek was met een meisje, zij mij achterliet van zodra er een jongen langskwam. En dit midden in ons gesprek. Ik voelde me dan alleen (wat ik ook al was, want niemand nodigde me uit om te dansen, weinig mensen kwamen een babbeltje met me slaan). 

In de middelbare school zijn de eerste zelfmoordgedachten gekomen. Het zijn zelfs ook bijna pogingen geworden. Ik verstond maar niet waarom niemand vriend(in) met mij wilde zijn. Waarom dat de anderen elkaar in het weekend zagen, samen op vakantie gingen. Ik voelde me zo eenzaam, alleen, niet begrepen. Ik had toen mijn diagnose ook nog niet. Maar ik denk dat zelfs als de anderen het geweten hadden, ze mij toch gepest hadden. Ik was het zwarte schaap van de klas.
In het begin huilde ik ook toen ik gepest werd, wat dus meer pesterijen uitlokte. Toen ik dit begrepen had, heb ik niet meer gehuild, mijn gevoelens niet meer getoond, mijn emoties niet meer geuit. Sindsdien heb ik nog steeds veel moeilijkheden om over mijn emoties te praten. 

Op de werkvloer had ik ook het gevoel van er niet bij te horen. Dat de mensen mij niet aanvaarden. Ik weet tot de dag van vandaag niet als het echt pesten was, of dat ik me dit inbeeldde. (omdat ik tot dan zo vaak uitgelachen werd). 

Ik weet dat mijn groot gebrek aan zelfvertrouwen voor een stuk komt vanwege de pesterijen. Ik voel me altijd zeer onzeker, ben ook altijd zelf bang van iets verkeerd te doen, of te zeggen. Uit angst een persoon te kwetsen, en dat die persoon dan hieronder zou lijden. 

Vele pesters beseffen niet welke draagkracht hun daden hebben. Het is noodzakelijk om voorlichting te geven over pesten! Om dit probleem aan te pakken!!