“Beeld u zich eens in dat u zich op uw favoriete plek bevind. Voor u is dit misschien een plek waar u al geweest bent, maar het kan ook een plek zijn uit uw verbeelding. “
Vele meditaties, relaxatie technieken beginnen met deze soort zinnen. Ik kan me onmogelijk ontspannen, omdat ik mij erger dat ik me niet kan inbeelden dat ik mij op mijn favoriete plek bevind. Vaak vragen ze ook nog dat u zich de geluiden, de geuren zo realistisch mogelijk erbij denkt.
Eerst moet je al weten wat jouw favoriete plek is. Wat als je er geen hebt? Of dat je van het ene beeld naar het andere springt. Van de bergen naar de zee naar het huis van je grootouders,… En dan verschijnen personen erin die je liever niet ziet, omdat ze je pijn gedaan hebben, je gekwetst hebben.
Ik probeer dan om terug mooie beelden voor mijn geest te halen, maar dan is de relaxatie al veel verder, of is het afgelopen. Ik heb er dan geen enkele deugd aan gehad, omdat ik worstelde met mijn verbeelding.
Hulpverleners hebben mij ook al het volgende voorgesteld:
“Beeld u zich in dat u zich midden in een luchtbel bevind. Die omringd is door positieve kleuren. Alle kritieken, oordelen, negativiteit van buitenaf kunnen u niet bereiken, omdat er zich een beschermende laag rond de luchtbel bevind.”
“U doet net alsof u een film aan het maken bent. Alles wat er rondom u gebeurt maakt deel uit van de film. De mensen zijn de personnages uit uw film. U hebt er de controle over, omdat u de regisseur bent. U hebt de camera in handen.”
Ik wou dat het zo makkelijk was, dat ik me zulke zaken kon inbeelden. Het zou mij helpen als ik mij in moeilijke situaties bevind, het zou een fijne “vluchtroute” kunnen zijn.
Ik benijd mensen die erg creatief zijn en leven in hun eigen fantasiewereld.
Ik wou dat ik dit ook kon, zodat ik mij dan kan afsluiten op momenten dat het me allemaal te veel wordt, dat er een heleboel prikkels om me afkomen. Dat ik me dan kan terugtrekken in mijn geest, waar er een mooiere wereld is, waar ik me veilig voel.
Ik kan me alleen maar proberen in te beelden hoe het zou kunnen zijn, maar aangezien ik moeite heb met inbeelden, blijft het blanco!!
Reactie plaatsen
Reacties
Ik ben ooit naar een arts geweest i.v.m. mijn voortdurende pijn. Ik moest me ook inbeelden dat ik op een leuke plek was en daarna in mijn verleden en dat moest nogal snel afwisselen. Hij mat ondertussen mijn spierspanning.
Ik bakte er niks van. Het lukte van geen kanten. Maar hij besloot wel dat mijn aandoening psychisch was. Dat had hij kunnen zien omdat mijn spierspanning groter was tijdens het inbeelden van het verleden. Terwijl ik dat helemaal niet gedaan had!!!
Vooral een afgang voor die arts vond ik dat.
Misschien werkt het bij jou ook beter om in de wereld van de muziek weg te vluchten.
Ik vind het ook altijd zulk slap gelul – “beeld u zich eens in dit, denkt u zich eens in dat ” En dan denk ik ja maar ik ben nu hier, en niet daar.
En je zit daar meestal ook niet echt op je gemak dus waar slaat het allemaal op… zal wel aan mij liggen hoor, maar ik kan ook niks met dat soort kul.
Ik moest mij ooit tijdens een therapeutische bergmeditatie inbeelden dat ik een berg was die stevig bleef staan. Bijna twintig minuten lang bleef de sprekende persoon doorgaan over bergen en hun goede eigenschappen, die ik dan maar op mezelf moest betrekken. Ik kon er niets mee. Ik ben een mens, geen berg en voor zover ik weet, hebben bergen geen menselijke eigenschappen. Deze meditatie zorgde vooral voor irritatie en niet voor ontspanning.
Gelukkig zie ik bijna altijd de humor van zulke dingen in, maar dan ben ik weer de enige die niet “serieus bezig is”. Nee natuurlijk niet ! Wat moet je met inbeelden dat je een berg bent, of in een luchtbel zit. Als autist heb je bij zulke dingen niks te zoeken, ga er ook nooit meer heen.