Negen op de tien keer mag ik het bekomen nadat ik de dag ervoor of een paar dagen ervoor iets gedaan heb. Dat het nu een lezing geven is, een etentje bij mijn ouders thuis (bij wie ik woon), een etentje bij een familielid, naar een beurs gaan,….
Ik heb dan heel vaak een migraine, voel me misselijk, ben intens uitgeput.
Als ik genoeg rust, gaat het fysieke aspect na 2 dagen of meer weg.
Het lastigste is het mentale aspect. Ik voel me down, voel me minderwaardig (bij etentjes bv. ik heb niets interessants te melden, zij hebben hun werk, hun kinderen, kunnen over alles meepraten. En als ik iets zeg, dan heb ik het gevoel dat niemand luistert, of men spreekt mij tegen. Wat er dan voor zorgt dat ik niets meer zeg, dat ik blokkeer, omdat ik heel angstig ben voor discussies die zouden kunnen uitlopen op ruzies).
Een gevoel van leegte, van eenzaamheid overweldigt mij de dagen, weken, soms maanden erna. Ik stel me veel vragen: waarom is mijn leven zo saai, waarom kan ik zo weinig, waarom ben ik zo ongelukkig,…..?
Nu zullen er mensen zijn die gaan zeggen: “ik ben ook erg moe nadat ik een etentje georganiseerd heb, ..” Of “als je jouw leven zo saai vind, doe er dan iets aan.”
Ik wou dat het zo simpel was. Ik heb de wilskracht om er iets aan te doen, daar ligt het niet aan. Het is eerder de energie die ontbreekt. De vele prikkels die ik “handmatig” moet filteren maken me zo moe, de grote hoeveelheid aan angsten die ik probeer te overwinnen putten me uit. En dan moet ik nog de dagdagelijkse dingen doen, zoals boodschappen doen, koken, poetsen,…
En ik spreek niet over de chronische pijnen waartegen ik continu vecht.
Denk je dan dat ik nog iets van energie overhoud om mijn saaie leven om te gooien? Helaas niet.
Reactie plaatsen
Reacties