moedertjesdag

Gisteren was het een speciale dag voor alle moeders. Een feestdag voor hen.

Ik mag mij gelukkig prijzen. Ik heb namelijk een geweldige mama, ze steunt mij door dik en dun, ik kan met alles over haar praten, ze is er altijd als ik haar nodig heb.

Ze heeft het niet altijd even makkelijk gehad met mij. Ze is altijd blijven zoeken opdat ik de juiste diagnose zou hebben. Ze wist vanaf dat ik kleinsaf ben dat ik “anders” was dan mijn broers en zus. Ze heeft vele vuren doorstaan, heeft nooit de hoop opgegeven.

Geen woorden zijn voldoende om haar te bedanken. Dankzij haar inzet, haar geduld ben ik nu wie ik ben. (mijn vader, broers en zus doen ook enorm veel voor mij).

Ik wil van deze blogpost gebruik maken om andere personen in de bloemetjes te zetten.

Ik weet dat er heel veel mensen zijn die niet mijn geluk hebben. Veel kinderen groeien op zonder liefde van hun moeder. Ze worden verstoten door hun eigen moeder, uitgescholden, uitgebuit, aan hun lot overgelaten. Ik kan mij niet inbeelden wat een hel dit moet zijn. Andere kinderen hebben hun moeder verloren toen ze nog klein waren.

Hoe kan je opgroeien zonder de liefde van een ouder, van een mama? Wat een gemis hebben deze mensen. Hoe vonden ze troost? Bij wie konden ze terecht met hun vragen, hun angsten,……? Petje af aan deze mensen die toch doorgeknokt hebben, ze mogen trots zijn op zichzelf. Ik ken zo enkele van die bijzondere mensen. Ze doen hun best om zo goed en zo kwaad mogelijk te genieten van hun leven. Sommigen zijn zelf moeder geworden, en hebben alles voor hun kind over, ze geven hun kind de liefde die ze zelf als kind gemist hebben.

Deze mensen verdienen een bloemetje!

Ik wil ook aandacht vragen voor de vrouwen die zo graag een kind willen hebben, maar voor de ene of andere reden is het anders uitgelopen. Het moet pijn doen op zulke dagen, zoals moedertjesdag van gisteren. Ik ken dit gevoel.

Naast al deze mensen, zijn er nog de mama’s van kinderen met intensieve zorgen. Dat je kind nu een lichamelijke en/of geestelijke beperking heeft, autisme of ADHD, wel of niet kan praten,….. je blijft mama en wilt het beste voor je kind. Via sociale media heb ik contact met zulke mama’s. Ik weet dat ze het niet elke dag even makkelijk hebben, dat ze uitgeput zijn (nachten kunnen heel lang zijn als je kind niet slaapt), dat ze ontmoetigd kunnnen zijn, …. ook aan hen een late fijne feestdag gewenst.

Mama’s kunnen geweldig zijn, maar vergeet niet dat het ook maar mensen zijn van vlees en bloed. Als het kan, help hen dan waar nodig, om hun taak wat te verlichten.

Ten slotte: een hulde aan alle mama’s, oma’s, vrouwen in het algemeen.

En de papa’s dan? Geen nood, hun feestdag komt er ook aan!