Tweede deel van plaatjes, teksten (memes) over autisme die ik gevonden heb op diverse internet sites.
Mijn hoofd is steeds vol, maar het lukt mij vaak niet om alles uit te drukken wat ik zeggen wil.
Ik heb een hekel aan onverwacht bezoek. Het maakt me angstig, niet weten wie het is, wat ik zal doen. Ga ik open doen of niet?
Ik ben altijd bezorgd om de mensen die ik liefheb, zelfs om mlensen die ik alleen online ken.
De tekst is volgens mij duidelijk genoeg.
Mijn slaap is niet “normaal” volgens de norm. Ik slaap vaak overdag, en minder s’nachts. Het is nu eenmaal zo. Probeer dit aub niet te veranderen. Ik hou van de rust in de nacht, er zijn dan geen verplichtingen.
Niemand merkt op wat voor energie het mij vergt. Gewoon voor een etentje met de familie sociaal doen, is uitputtend voor mij.
Ik wil mijn familie geen verdriet aandoen, daarom dat ik blijf leven, ook al heb ik geen plezier meer. Het is wat het is.
Je kunt niet zomaar van je angst afraken. Iemand die het nooit heeft meegemaakt, denkt dat je maar even moet ontspannen, even aan iets anders denken, .. Dit kan niet, vooral als je een fobie hebt, lijd aan chronische angsten.
Reactie plaatsen
Reacties
Het spijt mij te lezen dat je nog altijd zoveel last hebt van angsten. Ik heb dat ook, heb twee grote angsten. Een van die angsten is dat van mij wordt verwacht dat ik terug ga werken. Morgen heb ik een afspraak met GTB en ik ga vragen of ik in een kringloopwinkel stage kan doen (in het kader van activatietraject). Met betrekking tot mijn tweede angst probeer ik nu een nieuwe strategie uit. Kan pas over een week zeggen of die werkt…
Veel sterkte!