gedichten (over depressie) geschreven een aantal jaren terug

1. Angst overspoelt mij, zoals golven boven het hoofd.
   Angst vreet me op, zoals een kat een muis opeet.
   Angst maakt me ziek, zoals een mens een ander ziek kan maken.
   Angst is er weer, zoals het slechte weer.
   30 – 9 – 2004
2. Ik ben bang, ik ben bang, ik ben oh zo bang,
   ik ben zo bang dat ik niks meer kan doen.
   Ik ben zo bang, dat ik de spiegels vermijd.
   Ik ben zo bang, dat ik niemand meer wil zien.
   Ik ben zo bang, dat ik alles vermijd.
   Ik ben zo bang, zelfs van mijn eigen schaduw.
   Ik ben zo bang, dat ik geen stap meer kan doen.
   Ik ben zo bang, dat ik erdoor geblokkeerd word.
   18 – 2 – 2005
3. Geen licht meer,
   alleen maar een donker gat.
   Geen genieten meer,
   alleen maar zelfvernietiging.
   Geen hoop meer,
   alleen wanhoop.
   Geen blijheid meer,
   alleen verdriet.
   Geen glimlach meer,
   alleen maar tranen.
   Geen leven meer,
   alleen maar dood.
   20 – 10 -2004
4. Verdriet, want voel me alleen.
   Verdriet, want zie geen vooruitgang.
   Verdriet, want val steeds dieper.
   Verdriet, want voel me niet geholpen.
   Verdriet, want ben totaal wanhopig.
   18 – 2 – 2005
5. Niks meer,
   geen wil meer,
   geen bestaan meer.
   Niks meer,
   alleen maar ellende,
   alleen een handvol pillen.
   Niks meer,
   geen gevoel meer,
   geen bewustzijn meer.
   18 – 04 – 2005
6. Verdwijnen van de aarde,
   want het wordt te veel.
   Verdwijnen van de aarde,
   want ik ben te moe.
   Verdwijnen van de aarde,
   want ik ben op.
   Verdwijnen van de aarde,
   want heb het gevecht verloren.

30-09-2004