In de schaduw,
aan een grote tak van de kastanjeboom,
daar hangde je.
Mijn plekje,
ik vertoefde er graag,
kon er rustig zitten.
Mijn toevluchtsoord,
ik was er graag,
plek om na te denken
Maar op een dag,
omwille van een hevige storm,
brak je.
De grote tak viel op de grond,
geen tak meer om je op te hangen,
weg schommel.
Bij het ontwaken deze ochtend,
dacht ik eraan hoe graag ik er vandaag lichtjes op zou willen veren,
ik mis je, oude schommel.
Het is al jaren dat je er niet meer bent,
en ook al ben ik groot geworden,
toch zou ik nog heel graag willen schommelen.
Reactie plaatsen
Reacties